De begrotingsvergadering is weer achter de rug. Het was een lange maar ook een verhelderende avond. Vooral wat betreft het bijzonder onderwijs.

Er wordt op dit moment onderzocht wat de kosten zullen zijn van renovatie of nieuwbouw van 5 scholen in het bijzonder onderwijs. De wethouder heeft aangegeven dat er voor de uitvoering (nu) geen geld is en dat in de volgende raadsperiode daar afspraken over moeten worden gemaakt met de dan zittende coalitiepartijen.

Het CDA wilde via een motie (terecht) nu al geld achter uit zetten voor de kosten die gaan komen. Want je kunt wel op je klompen aanvoelen dat er grote investeringen achter weg komen. Aangezien wij zelf wat moties hadden en ook andere investeringen eerst hebben gesteund hebben we voor als nog daar niet mee in gestemd. Onze keuze is het om eerst de uitkomsten van het onderzoek af te wachten. Gezien de verwachte weerstand van de andere partijen moeten er eerst keiharde cijfers op tafel komen voor we ook maar wat geld los zullen krijgen.
Welke aanpak je ook kiest is aan je eigen politieke insteek. En voor beide is wat te zeggen. Het is het verhaal van eerst de kip of eerst het ei. Daarover zouden wij, het CDA en ChristenUnie, niet tegenover elkaar moeten komen te staan. Hierin moeten wij samen optrekken voor hetzelfde doel omdat we beide hetzelfde belang voor ogen hebben. Ik wil het daarom ook niet hebben over de politieke bulderende kannonen, maar meer over wat zichtbaar werd op het politieke slachtveld toen de rook was opgetrokken. De conclusie die Gerard Maagd trok was juist: “het is nu duidelijk”. Het is duidelijk hoe de politieke verhoudingen liggen en duidelijk hoe wij, CDA en ChristenUnie, elkaar op dit punt hard nodig zullen hebben.
Gisteren werd heel duidelijk hoe politieke partijen maar ook politici op persoonlijke titel aangaven dat ze geen voorstander zijn van het bijzonder onderwijs.
Daarom werd duidelijk waarom er in deze periode geen geld is. Het is geen kwestie van kunnen, maar van willen.

Het is in ons land nog een groot voorrecht dat wij bijzonder onderwijs hebben. Ouders die hun kinderen vanuit hun geloofsovertuiging of vanuit het onderschrijven van christelijke normen en waarden voor het bijzonder onderwijs kiezen moeten wij, als politiek, dat onderwijs bieden die de ouders voor ogen hebben. Als het aan de linkse partijen ligt dan heeft dit onderwijs zijn langste tijd in Nederland gehad. Dan wordt (geloofs)opvoeding iets wat je thuis maar regelt. Christenen zijn dat zich, naar mijn idee, nog onvoldoende bewust. Men is zich onvoldoende bewust van het grote goed dat wij nu nog hebben.
Zowel landelijk als plaatselijk zou ik daarom dan ook alle voorstanders van het bijzonder onderwijs, christelijk of niet, willen oproepen daar in hun stemgedrag rekening mee te houden. Deze raadsperiode is het, jammerlijk genoeg, een gelopen race. Tegen een dergelijke overgrote meerderheid van tegenstand kunnen wij niet op. Hopelijk zal na de verkiezingen over 2 jaar de verhoudingen zich, politiek gezien, weer normaliseren opdat ook andere partijen nog invloed hebben op het beleid.
En ik roep daarom op om op één van die (2) partijen te stemmen die het bijzonder onderwijs een warm hart toe dragen, te stemmen zodat we groter en sterker naar voren komen en ons (samen) sterk kunnen maken voor het bijzonder onderwijs.
Dat wij met het bijzonder onderwijs komen tot niet alleen een goede visie op huisvesting maar ook op een goede visie op de richting en inrichting van het onderwijs zelf.
Dat is hard nodig in een samenleving die steeds in beweging is.