Wethouders hebben vaak de taak om hoorzittingen voor te zitten. Burgers voelen zich bijvoorbeeld onterecht behandeld door de gemeente en klagen. Dat is hun goed recht. En we besteden er ook veel tijd en zorg aan. Naast de toets of de klacht terecht is, brengt het ons ook in aanraking met in de samenleving levende denkbeelden en ontwikkelingen. Want het gebeurt nogal eens dat de klagers een heel ander gevoel bij gemeentelijke regelgeving hebben dan wij als gemeentebestuurders.
Zo heeft de gemeenteraad besloten ernst te maken met de overtreding van de regelgeving op het gebied van Ruimtelijke Ordening. Er zijn bijvoorbeeld regels over dakkapellen, schuttingen, uitritten en aanbouwsels. En op al die gebieden gaan veel burgers hun eigen gang. En als ze daar op aangesproken worden, dan krijgt de handhaver het verwijt, dat hij beter iets anders kan gaan doen. Vergelijkbaar met de politieagent, die kennelijk niets meer over niet-brandende fietsverlichting mag zeggen. Terwijl iedere automobilist weet hoe belangrijk dat is!
Schuttingen geven mijns inziens bovendien een verkeerd gevoel van veiligheid. Want naast het zich terugtrekken op eigen erf – in je eigen “castle” – betekent het ook jezelf onzichtbaar maken vanaf de straat. Voor een inbreker heel handig!
Hoorzittingen gaan vaak over dit soort zaken, als het tenminste niet over ordinaire burenruzies gaat. Want ook die passeren vaak onze tafel. Buren, die elkaar niet meer spreken, en pas bij een hoorzitting genoodzaakt worden om naar elkaar te luisteren. Aanleiding is dan veelal de (te hoge) schutting: hèt symbool van de individualisering van onze samenleving. Onder het mom van privacy schermen we ons af van onze omgeving, met bouwsels die een minimale toets van “welstand” amper kunnen doorstaan. Was vroeger Nederland bekend om de grote vensters zonder gordijnen, nu sluiten we ons steeds meer af van onze omgeving. Contacten met de buren – voorheen over de heg, nu door de schutting – worden beperkt tot het hoogst nodige. En wat we niet zien, is er niet – en wat we niet willen zien, moet verwijderd worden, het zogenaamde ‘Niet In Voor- En Achtertuin-syndroom’.
Schuttingen geven mijns inziens bovendien een verkeerd gevoel van veiligheid. Want naast het zich terugtrekken op eigen erf – in je eigen “castle” – betekent het ook jezelf onzichtbaar maken vanaf de straat. Voor een inbreker heel handig! Schuttingen, maar ook dichte hagen, bevorderen de (sociale) veiligheid niet! En dit is nu juist de eerste prioriteit die de burger van de overheid verwacht.
Zou de gemeente toch goede redenen hebben om iets van schuttingen te vinden?
Piet Jonkman, wethouder Stedelijk Beheer en Wijkontwikkeling
Reacties op 'Schuttingen (column)'
Geen berichten gevonden
Log in om te kunnen reageren op nieuwsberichten.