Die vrees lijkt niet ongegrond nu deze week de Lijst Pim Fortuyn in een peiling van Radio 1 nog maar op acht zetels stond.
Waarom vindt de LPF de provinciale verkiezingen ‘immens belangrijk’? Zijn zij bang voor wat er in de landelijke politiek gaat gebeuren als de LPF bij de provinciale verkiezingen straks totaal niet aan de bak komt? Mochten zij provinciaal niks voor elkaar krijgen, dan hangt alles van de LPF-inbreng in de Tweede Kamer en het kabinet af. De LPF moet wel een hele sterke indruk gaan maken bij de komende algemene en politieke beschouwingen en ze mag in de komende maanden hopen, dat haar ministers en staatssecretarissen geen grote fouten maken. Anders is het volgend jaar passé. Helemaal als bij de provinciale verkiezingen de VVD en het CDA het ook nog eens goed doen en CDA en VVD in de peilingen voor de Tweede Kamer samen op meer dan 75 zetels staan … Dan wordt de verleiding voor de VVD misschien wel erg groot om de stekker uit dit kabinet te trekken. Dat kan voor hen alleen maar voordelen opleveren, want als het met het VVD- en CDA-aandeel in het kabinet rond die tijd goed loopt, krijgen CDA en VVD hoogstwaarschijnlijk veel overlopende stemmers van de LPF. Dat is vooral voor de VVD erg aantrekkelijk. Dan kunnen ze weer wat terugpakken van het verlies van afgelopen mei.

De provinciale statenverkiezingen bepalen ook indirect de samenstelling van de Eerste Kamer. Kan de LPF in de Eerste Kamer komen? De kansen lijken op dit moment erg klein.
Het kabinet-Balkenende kan mede bestaan, omdat CDA en VVD in de Eerste Kamer samen al 39 van de 75 zetels hebben en daar de LPF niet nodig hebben. Die meerderheid zullen ze - als de LPF in dit doormodderscenario doorgaat - na de statenverkiezingen van volgend jaar ook wel houden. Als ze dan in de Tweede Kamer samen die meerderheid ook kunnen halen, dan lonken nieuwe verkiezingen.

Tot slot: de kiezers. De provinciale verkiezingen bezegelen misschien het lot van de LPF en ze bepalen de samenstelling van de Eerste Kamer, maar minstens zo belangrijk is de opkomst van de kiezers. Was het hogere opkomstpercentage van de afgelopen Tweede Kamerverkiezingen een eenmalige oprisping door de omstandigheden of een kentering in de al jaren teruglopende percentages? De opkomstpercentages van de provinciale verkiezingen zijn het laatste decennium onder de 50% gedoken (1991: 52,1%, 1995: 50,0%, 1999: 45,5%). Zal de politiek in staat zijn de kiezers te overtuigen en uitdagen om te gaan stemmen? Een nog lager percentage dan de vorige keer, zal nog meer vraagtekens oproepen bij de legitimiteit van de provincies en Eerste Kamer dan er nu al zijn. Wat gaat de kiezer doen als het slecht blijft gaan met de LPF? Gelooft de kiezer er dan helemaal niet meer in? Dat zal afhangen van de inzet van de overige partijen. Laat niemand zich verkneukelen over de perikelen in de LPF. Op 15 mei hebben 1,6 miljoen Nederlanders op de LPF gestemd. En niet zonder reden. Alle partijen, CDA en VVD voorop, maar ook de ChristenUnie (actie!) zullen dat mega-signaal van de kiezers serieus op moeten pakken, of de LPF nu wel of niet een factor van betekenis blijft. Werk aan de winkel.

Door FJP