In de politiek is het niet anders, helaas. En het gaat in de politiek om de uitleg, het begrip… bijvoorbeeld over verschillen: verschillen in behandeling, verschillen in inkomsten. 

Wat heeft dit met de zorg, of bijvoorbeeld de Wet Maatschappelijke Ondersteuning (WMO) te maken? Dit heeft alles met de WMO te maken. De opgave die we als gemeente extra hebben staat of valt met de omgang met verschillen. Ik wil voor u, jou als lezer dit eenvoudig houden met een aantal voorbeelden. 

Hoe leg je uit dat iemand met een beperking  de Molenhopper (deur tot deur vervoer) tegen betaling van 0,60 Euro per zone (=eigen bijdrage) mag gebruiken ten opzichte van iemand zonder beperking voor 2,65 Euro per zone? Dit is natuurlijk niet de goede vergelijking, ik bedoel deze om u aan te zetten om de goede vergelijking te bedenken..  Of hoe leg je uit dat iemand met een beperking uit de ene gemeente er veel meer aan eigen bijdrage moet betalen dan iemand uit een andere gemeente?    

Toelichting: gemeenten krijgen in de tegemoetkoming voor chronisch zieken(WTCG) 30 % van het bedrag dat vorig jaar nog beschikbaar werd gesteld. Hoe maak je dan als gemeente een goede keuze? Veelal wordt voor een nieuwe verdeling gekeken naar de mogelijkheid om iets ‘te doen’ met ziektekosten. Door iedereen een tegemoetkoming in de ziektekostenpremie te geven? Of het verlagen van het eigen risico? Of beide? 

Zeer actuele vragen die echt dichtbij komen voor mensen met een beperking. Gemeenten worden, gegeven de sterke verlaging van dit WTCG budget  geacht meer maatwerk te bieden en dat is terecht. En niet iedereen van 65 jaar en ouder hoeft zoals nog vorig jaar gebruik was, een tegemoetkoming te ontvangen. 

Bovengenoemde kwesties vragen van bestuurders om deze zaken van verschillende kanten te bekijken. En niet die ene mening direct boven  die van een andere te stellen. En… weten uit te leggen dat vraagstukken als hierboven aangegeven een opgave zijn om de ‘nieuwe schaarste’ opnieuw te verdelen. Dit vraagt om veel denkkracht, veel luisteren en aandacht op verschillende manieren te besteden. 

Dan is het geweldig om je in de wijze van werken, van besturen, van overleggen je geruggesteund te weten door bijvoorbeeld het boek ‘Hoe God koning werd’ van Tom Wright. Want dat is het boek waar ik het aan het begin over had. Wright wijst indringend op gemakzucht van dingen begrijpen, uitleggen en verwerpen. En met die gemakzucht doen we elkaar dan ernstig tekort. En dat mag niet zo zijn, überhaupt niet, maar zeker niet voor de mensen die hebben te maken met een beperking.