Menig verkiezingsprogramma (2014-2018) sprak zich uit over paaltjes die in de gemeente zijn aangebracht. Zoals het verkiezingsprogramma van de ChristenUnie – SGP: “paaltjes op fietspaden veroorzaken veel ongelukken, deze worden zoveel mogelijk verwijderd “ (p.26 van het programma Geloven, durven, doen).

Welnu, de gemeente zit niet stil; zo zijn er al veel paaltjes verwijderd. Meestal omdat ze weinig toegevoegde waarde hebben. Bijvoorbeeld paaltjes bij lantaarnpalen. Of paaltjes in het trottoir vlakbij een reeds duidelijk hoge stoep. Al deze situaties kwamen als redelijk ‘overbodig’ over: immers de inrichting is al duidelijk in zijn bedoeling en op grond van vrees over beschadiging van lantaarnpalen zouden andere maatregelen toch ook volstaan? Een tweetal rondes van het ‘saneren van het aantal paaltjes’ heeft in de binnenstad reeds plaatsgevonden. 

Naast het overbodig zijn, vormen paaltjes ook voor andere werkzaamheden een sta in de weg. Ieder jaar bereidt de gemeente zich voor op de gladheidsbestrijding. Zo worden fietspaden ontdaan van paaltjes om ze voor de gladheidsbestrijding voldoende berijdbaar te maken. 

De start van de gladheidsbestrijding vormt daarmee een natuurlijk aangrijpingsmoment om de nut en noodzaak van de aanwezige paaltjes nog eens na te gaan. Niet alleen voor die zijn aangebracht in de binnenstad. Zo is de vorstperiode nu toch echt voorbij (14 dagen geleden hagelde het nog, nu is het 27 *C.). Hoogste tijd om de paaltjes terug te zetten, of definitief weg te halen. Zo worden er in deze maand – zo is de bedoeling - ook zo’n 150 paaltjes niet teruggezet. Dit veelal omdat het weghalen van paaltjes niet tot meer gevaarlijke situaties leidt. Een mooi voorbeeld van wel en niet weghalen doet zich voor in onze ‘scholierenwijk’ van Gorinchem, de Hoefslag. Daar loopt, deels parallel aan de oost-west gerichte straat Hoefslag, een fietspad. Iets verderop (westelijk) bevindt zich alleen een fietspad, en geen parallel gelegen weg voor auto’s. De paaltjes staan alleen ter hoogte van het fietspad waar de naastgelegen weg eindigt (daar geen auto’s toegestaan). Eén van bijgaande foto’s geeft dat duidelijk weer. 

Nu zijn er meer fietspaden die in het verleden paaltjes hebben gehad. Op het Stadhuisplein, op de markt. Je ziet daar her en der ‘bevestigings-gaten’ voor de paaltjes. Meer en meer worden we geacht om op elkaar opmerkzaam te zijn. Zo is op het Stadhuisplein sprake van ‘shared space’. De ruimte voor de fietser dient te worden gedeeld met die van de voetganger en de daar langzaam zich voortbewegende automobilist. Een ander voorbeeld, maar dan anders toegepast, vormen de standplaatsen van de kooplui op de markt. Zij hebben beperkte ruimte en die dient op een aantal plaatsen toch te worden afgeschermd. Anders is de handel niet gegarandeerd… 

Soms zijn paaltjes ook echt nodig zoals in een woonstraat als het Nienke van Hichtumpad; daar is met het oog op spelende kinderen het voornemen om aan één zijde juist paaltjes te plaatsen.   

Paaltjes nodig? Soms wel, soms niet. Wel is nodig dat we blijven uitleggen waarom we wat wel of niet doen. Bijvoorbeeld om het verkeersgebruik voor de zwakkere verkeersdeelnemers goed mogelijk te maken. Maatwerk dus.