Het is deze dagen zoeken naar hoopvolle tekenen. Tekenen die ons boven de corona-crisis uit tillen. We smachten naar signalen dat de maatregelen effect hebben en het aantal besmettingen daalt. We leven op als we horen wat deze crisis losmaakt aan mooie initiatieven in de samenleving. We mogen dankbaar zijn dat de natuur opademt en dat (sommige) gezinnen nader tot elkaar komen.

Hoopgevend is ook de bereidheid van onnoemelijk veel zorgmedewerkers die zich een slag in de rondte werken om te zorgen voor patiënten met corona. Indrukwekkend zijn al die stappen die al gezet zijn om de capaciteit in ziekenhuizen en op IC’s te vergroten. Niet voor niets is er massaal geklapt voor de zorg. En terecht heeft de Kamer gevraagd of deze helden in de frontlinie een bonus kunnen krijgen.

Een extra hoopgevend bericht in deze tijd vind ik het aantal mensen dat zich de afgelopen weken heeft gemeld via www.extrahandenvoordezorg.nl om in de zorg ingezet te worden. Op donderdag 26 maart stond de teller op ruim 20.000.

Twintigduizend!

Het lijkt zoveel makkelijker om lekker van de lente en de vrije tijd te genieten die je hebt als je geen ‘cruciaal’ beroep (meer) hebt. Toch kiezen deze mensen niet voor de makkelijke weg. Ze kiezen ervoor de frontlinie op te zoeken, hun steentje bij te dragen. Ik vind het bijzonder dat deze crisis niet lamslaat, maar dit teweeg brengt. Dit stemt me hoopvol, ook als ik nadenk over de tijd ná de coronacrisis. Juist als het erop aan komt, willen mensen er voor de ander zijn.

We weten al heel lang dat er in de zorg de komende jaren veel meer personeel nodig is. Maar in de verste verte was onduidelijk waar die extra handen vandaan zouden moeten komen. Daarom is het zaak om deze mensen te bevragen. Wat motiveerde hen om zich aan te melden? En wat zou hen kunnen doen besluiten om ook na de corona crisis inzetbaar te blijven voor de zorg?

Bovendien hoop ik dat nog veel meer mensen gemotiveerd worden om voor de zorg te kiezen, nu ze zich realiseren hoe mooi het is om in een cruciaal beroep te werken. Een financiële bonus is mooi. Maar 20.000 extra handen voor de zorg zou past echt een bonus zijn.

Joëlle Gooijer-Medema is fractievoorzitter voor de ChristenUnie in Delft, werkt bij het Leger des Heils en heeft hart voor de ouderenzorg.

Elke maandagmiddag verschijnt op deze plek een nieuwe column van één van onze columnisten. Vorige week schreef Laurens Wijmenga de column 'Werken voor de Kroon'. Tot volgende week!