Meerdere prominente CDA’ers hebben zich gekandideerd als lijsttrekker voor de komende Tweede Kamerverkiezingen. Wordt het Pieter, Hugo of Mona? Nu zult u mij niet snel zien canvassen voor het CDA, maar deze procedure laat mijn christelijk en democratisch hart sneller kloppen. Mijn appel voor de ChristenUnie: volg hierin het CDA.

Want laten we wel wezen: de ‘verkiezing’ van onze politieke leiders is niet het toppunt van democratie. Al twintig jaar dezelfde praktijk: partijbestuur draagt een (tot nu toe alleen mannelijke) kandidaat voor en de leden kiezen deze persoon tot lijsttrekker. Nou ja, ik zou zeggen ‘accepteren’, want door gebrek aan andere kandidaten is er geen keuze.

Natuurlijk zijn er voordelen aan de huidige praktijk. Het partijbestuur weet goed wat er speelt binnen de partij en maakt op basis hiervan een afgewogen voordracht. Daarnaast zijn vriend en vijand erover eens dat ChristenUnie steeds goede lijsttrekkers heeft geleverd. Kortom, het werkt. Plus: worden tijdens zo’n lijsttrekkersverkiezing de persoonlijke verschillen niet te veel uitgelicht, wat negatief afstraalt op de ChristenUnie? De T blijft immers de T.

Toch hoop ik dat we binnen vijf jaar onze eerste echte CU-lijsttrekkersverkiezing hebben. De persoon op de campagneposter en – hopelijk – hoofdonderhandelaar voor een volgend kabinet wordt immers steeds belangrijker. Ik zie het al voor me: mooie debatten waarin kandidaten hun visie op partij en samenleving etaleren. Op welke onderwerpen gaan ze accenten leggen en wat is hun visie op christelijke politiek? Hoe nieuwe doelgroepen bereiken om ChristenUnie tot een brede beweging te maken? Deze onderwerpen in debatvorm is een noviteit en een verrijking voor onze partij.

En voor de verkozen lijsttrekker zijn er ook voordelen. Naast het warmdraaien voor het grote werk, kan de verkiezing inhoudelijk richting geven. De achterban van de ChristenUnie is immers heel divers: van activistisch links tot conservatief rechts. Verkiezing van een kandidaat met ‘eigen’ speerpunten bepaalt mede de koers van de partij en geeft de lijsttrekker extra mandaat.

Justitieminister Carel Polak zei het al in 1968: democratie is niet voor bange mensen. Laten wij op dit vlak geen bange partij zijn. Voor de komende verkiezingen gaat niet meer lukken, maar ik roep ambitieuze CU’ers op: schroom niet en ga voor het lijsttrekkerschap!