Soms is het goed een aantal zaken eens te relativeren om vervolgens iets te bereiken dat je
nog niet gelukt is. Terugblikkend in de afgelopen twee weken was er op landelijk niveau wel
weer het nodige dat enige overdenking bood en ongetwijfeld mensen op hun lachspieren
werkte. Om maar een voorbeeld te noemen: fabrikant Buys gaat een onderzoek doen naar de
naam van hun bekende met schuim gevulde en met knapperige chocolade omhulde ronde
koekje. Dit omdat er minstens een keer per jaar een brief komt van iemand die zich
gediscrimineerd voelt door de naam.
Als we daar de hype rond de dode mus in Leeuwarden bij op tellen is de zaak compleet. Het
gaat er niet om dat de mus nog zou leven als het diertje bij de negerzoenenfabrikant naar
binnen was gevlogen, in plaats van in de Domino Day-locatie, maar het gaat erom dat -in mijn
ogen- schijnbaar onbenullige gebeurtenissen het Nederlandse mensdom kennelijk gelijk naar
de ‘wapens’ doet vliegen…
Ik kan me heel goed voorstellen dat velen meewarig het hoofd geschud hebben over de beide
nieuwsfeiten. Maar als je verder kijkt en ziet wat eromheen allemaal los komt en wat er
allemaal gezegd (lees gebruld) wordt dan vervliegt dat meewarig schudden al snel in bijna
‘stomme’verbazing. Politie, dierenbescherming en mensen van wie je toch iets mag
verwachten werden ingeschakeld om de zaak in goede banen te leiden. Er werden zelfs
kamervragen over gesteld.
Als we deze ‘schokkende’ nieuwsfeiten eens afwegen tegen wat in ons eigen dorp de
aandacht opeist, vergaat het meewarige hoofdschudden ons snel. Hier is wel ander werk aan
de winkel! Ik denk aan de sierteeltsector. Deze roept (of schreeuwt?) immers om aandacht en
zal door de veranderende samenleving ook mee gaan veranderen. Nu is met veranderen niets
mis. In tegendeel. De vooruitgang moet erkend worden. Echter met erkenning alleen zijn we
er niet. Er moet ook gewerkt worden. We zullen facilitair bezig moeten zijn. Mensen moeten
aangespoord en gestimuleerd worden om vooral door te gaan en iets te bereiken en zo
innovaties binnen de sierteelt tot stand te brengen. Maar er moet nog meer gedaan worden.
Rekening houden met de sierteelt en daaraan gerelateerde bedrijven alleen is niet voldoende.
Ook voor hen die gaan stoppen om welke reden dan ook en toch graag op hun vertrouwde
plek willen blijven wonen, zullen faciliteiten moeten worden gerealiseerd. Dat we dit als
gemeentebestuur het niet alleen voor elkaar kunnen krijgen, moge wel duidelijk zijn. Feit is
dat we onze wil wel duidelijk moeten tonen. En daar zit ‘em juist de kneep. Op dit punt is
mijns inziens nog verbetering te bereiken. Samen met de sector zal het gemeentebestuur
overwegingen moeten maken om de ruimte te bepalen waarin de toekomstvisie een grote rol
speelt. En als die visie helderheid uitstraalt en de sierteeltsector beter tot zijn recht komt dan
zal dit een positieve werking hebben voor heel Boskoop. Want we zijn immers met de
sierteelt groot en beroemd geworden en laten we dan op deze manier de uitstraling van weleer
haar glans teruggeven. Allemaal ons best doen dus. U en ik. En als dat gebeurd is, kan ik me
misschien ook eens gaan verdiepen in andere bezigheden. Wat dacht u van negerzoenen
voeren aan de mussen en de supermarkt aanklagen voor de verkoop van blanke vla?

Gert-Jan Schotanus
Fractievoorzitter ChristenUnie/SGP