"Grote afwezige zondag was wethouder P. Jonkman. Hij had de nota Binnenstedelijke Vernieuwing Amersfoort vorige week zelf gepresenteerd, maar kwam niet luisteren naar het publieke debat. Een gemiste kans, zo vonden vele aanwezigen." Aldus het verslag van het Zonnehofdebat over "Bouwen in de stad" op zondag 6 maart jongstleden.

Zo’n wethouder toch! Komt niet eens als anderen vinden dat hij moet opdraven! Maar die wethouder had al ruim van te voren aangegeven dat hij niet komt bij een debat dat wordt georganiseerd op zondag. Want de zondag wordt door hem nog steeds beleefd als de van God gegeven rustdag. En dat heeft als consequentie dat we die dag niet gaan gebruiken voor allerlei activiteiten. De ChristenUnie heeft zich daarom altijd verzet tegen bijvoorbeeld koopzondagen. Want ook al is de motivering verschillend, velen in ons land waarderen het ritme van de week, waarin één dag iets minder gehaast is. Een dag die niet wordt ingenomen door allerlei activiteiten of werken. Een rustdag. Voor onszelf en voor anderen. Door de zondag toch vol te plannen, ontnemen we onszelf en anderen de gave van de rustdag.

In Amersfoort komt dit jaar de synode van de Gereformeerde Kerken (vrijgemaakt) bijeen. De opening heeft vandaag (zaterdag 12 maart, red.) plaatsgehad. Eén van de vragen die aan de synode zijn voorgelegd is of onze zondag theologisch gefundeerd is op het bijbelse sabbatsgebod. Of dat slechts sprake is van een -al dan niet goede - traditie. Ik hoop dat bij de discussie over die vraag ook rekening wordt gehouden met onze nationale (kerk)geschiedenis. En met het grote goed van die ene dag in de week waarop het jachtige leven even kan stoppen. Om ruimte te bieden aan de beleving van de rustdag als "dag des Heren".

Deze ChristenUnie-wethouder zal zondags wel vaker de "grote afwezige"zijn. Omdat hij zich zijn rustdag niet laat ontnemen. Omdat hij elders aanwezig wil zijn!