Over dominees gesproken: ook de kerken worden in het debat betrokken. Het door Leen van Dijke geopperde voorstel om met hen in dit kader een bijeenkomst te beleggen vindt alom weerklank. Dat is bijzonder: een overheid die bij de kerken het oor te luisteren legt, om de normen en waarden in de samenleving een impuls te geven, is lang niet vertoond. De kerken moeten zich daarom uitgedaagd voelen nu eens duidelijk hun mening naar voren te brengen, en daarmee ook de meerwaarde van hun bijdrage voor de toekomst te verzekeren aan hen die er sceptisch tegenover staan.

De campagne van de ChristenUnie onder het motto ‘Kiezen voor normen’ blijkt zo achteraf bezien een enorm succes te zijn. Dat anderen daarvoor nu de meeste eer lijken te krijgen is misschien jammer, maar het uitgangspunt van christelijke politiek is gelukkig nog steeds dat haar doelstellingen belangrijker zijn dan partijbelangen. Bovendien geeft het idee van Van Dijke aan, dat onze partij natuurlijk niet opeens langs de zijlijn is komen te staan in dit debat. Wij zijn er mee begonnen, laten we ook in de tweede etappe het initiatief nemen..

Het is wel zaak de normen te smeden als ze heet zijn. Enig realisme leert immers dat ook dit ‘hot issue’, zoals de meeste andere, niet kan rekenen op een eindeloze concentratiespanne van politiek en bevolking. De ‘ja, dat weten we nu wel’-reactie zal vermoedelijk minder lang op zich laten wachten dan het economisch herstel van dit land. Bovendien geldt, dat als er nu vanuit christelijke hoek een afwachtende houding wordt gekozen, we over vier jaar ook niet hoeven aan te komen met het verwijt dat er op dit gebied veel is misgegaan.

Dus ChristenUnie, kom op met die ideeën! Poneer tien stellingen over fundamentele waarden in onze samenleving en ga ermee naar de media; laat het hele onderwijs van basisschool tot universiteit een themaweek houden over waarden en normen; betrek de andere grote godsdiensten bij een landelijk uitgezonden tv-debat over onze (!) publieke ruimte. Toon in ieder geval initiatief vanuit een niet-individualistisch en niet-alleen-op-de-eigen-kring-gericht maatschappijbesef. Samenleven doe je immers niet alleen.

Het vaststellen van waarden en normen dus ook niet.

Door Benjamin Anker