Ik zit op deze zaterdagmorgen met het dagblad voor m’n neus. Ondertussen kijk ik door het raam naar buiten waar ik normaliter van vergezichten kan genieten. Deze zaterdagochtend heb ik deze vergezichten niet. De regen belemmert dat beeld, echt een trieste en uitzichtloze aanblik. Dan maar de ogen weer op het papier gericht. Met koppen als “Massaal achter Verhagen” en “Verdeeldheid wordt weggenomen” krijg ik de indruk dat we vanavond, na 112 dagen,  een nieuwe coalitie hebben in Den Haag. Ik vraag mezelf: is dit voor het christelijk electoraat ook triest en uitzichtloos?

Christelijk Nederland is op dit moment minimaal vertegenwoordigt in Den Haag. SGP, ChristenUnie en CDA hebben 28 van de 150 kamerzetels. Deze werkelijkheid is een historisch dieptepunt. Tot nu toe was 1998, met 37 zetels voor de christelijke partijen, een diepterecord. Destijds zaten we met het tweede paarse kabinet; PvdA, VVD en D66. Paars heeft veel christelijke waarden en normen in de samenleving verarmd. Met deze wetenschap mogen we enigszins moed putten uit het feit dat –ondanks de minimale zetels- christelijke politici op dit moment deel uitmaken van het kabinet. (er vanuit gaande dat het CDA-congres vóór deze coalitie stemt) Juist in een situatie als deze voel ik de verwantschap met de medechristenen in de politiek.

Het CDA staat vandaag voor dit dilemma. Elk dilemma kenmerkt zich doorgaans in een keuzemogelijkheid tussen twee wegen met gelijkwaardige grote bezwaren. Samenwerking met de VVD en PVV geniet vanuit christelijk-sociaal perspectief niet de voorkeur. Mediakreten als “de macht lonkt” zetten daar ook nog eens een negatieve lading op. Maar niet samenwerken opent de deuren naar… ja wat eigenlijk? Deze onbekendheid, deze uitzichtloosheid geeft energie. Energie om toch invloed uit te oefenen. Energie om toch de christelijke normen en waarden te beschermen.

Zo gezegd gaat dit dilemma daarmee ook niet voorbij aan de ChristenUnie. Welke voorstellen zullen onze steun krijgen, en welke niet? Ik prijs me gelukkig dat we onze keuzes kunnen voorleggen aan onze Heer. Bij Hem is alle macht. De politieke machten staan daarbij in schril contrast. Vanuit deze geweldige kracht te werken geeft inspiratie. Inspiratie om te werken aan een goed perspectief met mooie vergezichten.