Mijn kleindochter Marieke vermaande haar zusje Laura (ja, ik heb twee kleindochters!) dat ze "moest kijken tot je neus langer wordt". Dat is een verstandig advies, want veel mensen kijken niet verder dan hun neus lang is. En dan ontgaat je veel.


Joriskerk
Ik was deze week twee keer in de Joriskerk. De eerste keer met een deel van de synode van de Gereformeerde Kerken (vrijgemaakt), die momenteel in Amersfoort vergadert. De synode was eerst op het stadhuis ontvangen door onze burgemeester. Zij sprak de synodeleden aan op hun verantwoordelijke taak in de samenleving. In een tijd van voortgaande fragmentatie kan levensbeschouwing een bindend element zijn en leiden tot onderlinge herkenning en leven naar gedeelde normen en waarden. Anderzijds betuigden de synodeleden - allemaal keurig in het pak – bij monde van hun voorzitter hun respect voor de overheid.


Symboliek
Daarna heb ik wat verteld over de nieuwste ontwikkelingen in ons centrum, waarop de ene helft van de synodeleden zich te buiten ging aan een stadswandeling, terwijl de andere helft een rondleiding kreeg door de Joriskerk. Ik heb me bij die laatste groep aangesloten en door de rondleiding weer bekende, maar ook nieuwe, dingen gezien in een kerk die me inmiddels zo vertrouwd is. Naast nooit eerder opgemerkte plekjes – ik had de doopkapel nog nooit gezien! – ontdekte ik ook nooit eerder bewust geworden symboliek. De Joriskerk mag dan een zeer sobere kerk zijn (boeiend om een gereformeerde predikant zijn treurnis over de beeldenstorm te horen uitspreken!), toch is er veel wat het nauwkeurig bekijken waard is. En als je de symboliek begrijpt vertellen stenen een verhaal over mensen die eeuwen geleden leefden.


Tentoonstelling Anneke Kaai
Bij mijn tweede bezoek aan de Joriskerk ging het weer over symboliek. Ik mocht een tentoonstelling van Anneke Kaai openen, die tot 10 september in de Joriskerk is te bezichtigen. Deze kunstenares heeft al een heel oeuvre op haar naam staan. Ze probeert in haar werk op symbolisch abstracte manier de bijbel te laten spreken. Toen ik die werken zag, realiseerde ik me dat ik veel van die (kleuren)symboliek niet (meer) herken. Middeleeuwse schilderijen zitten vol religieuze symboliek. De schilderijen van de Gouden Eeuw bevatten voor kenners veel hints die hun eigen verhaal over en naast de voorstelling op het schilderij vertellen. Maar als oppervlakkige moderne mensen zijn we veel van die kennis kwijt geraakt. We hebben niet meer aan een half woord genoeg, ook al praten veel mensen tegenwoordig in halve zinnen.

Zoek de rust op van Amersfoorts grootste monument, de Joriskerk. Probeer te begrijpen wat de versieringen te zeggen hebben. En laat de schilderijen van Anneke Kaai op je inwerken. Besef dat naast de preekstoel ook de kunst een middel is om God te prijzen en de mens Zijn Woord voor te houden. Maar daarvoor moeten we wel goed kijken. Dus: kijk maar "tot je neus langer wordt".